Öğrendim
Susmayı öğrendim çok konuşa konuşa.
Susmayı öğrenmek için çok haykırdım. Bazen sessizdi çığlıklarım, nasıl biliyor musun?
Oluk oluk boğazımda toplanırdı önce bağırırdım duyulmazdı.
Haklıydım oysaki.
Ama neye yaradı ki.
Senin haklılığın başkasının duygusunun mastürbasyonu olmaktan ötesine geçmedi ki!
Sonra sustum ben.
Haklı haklı yana yana sustum!
Susmalarıma içim acırdı sonra öğrendim ki her biri yıldız, ışık ışık geldi ruhuma.
Ben hep çiçek ektim sonra ağaç oldular. Sustukça şükrüm çoğaldı benim. Derdim kendim suskunluğum değil artık. Hakikatten aşk-a bir yol var.
Merhaba ben Melike,
Gemiler yolda, gemiler yorgun… En çok yol aldıkları yorarmış insanı, büyürken büyüttüklerimden kol düğmesi ve broş yaptım kendime, hepsi çok yaratıcı, yıldız oldum, kendime teşekkür ederim.
Hayatta en güzel yanım; sevmeyi iyi bilmek oldu, hep oradan oldu çatlaklarım daha çok sevmeyi öğrenmek içindi, teşekkürler.
Bekle…
Hisler ve hareketler arasındaki farkı kavrayabilmek için hayatımın üzerinde dans ediyorum.
Yazarak kendimi anlatabilmek, anlatamadıklarınızın ruhu, kalemi olmak istiyorum.
Tanıdık ruhlar birbirlerini bilirler, kalem de bunun en güçlü halidir.
