IŞIK
Hikayemi arar dururum.
Zannederdim ki ruhum genişledikçe cümlelerim büyüyecekti.
Küçüldüm küçüldükçe büyümeyi öğrendim.
Cümlelerim marazlıydı, bunun için önce ruhumu zedelediler .
Her ağrıma ışık sızıyordu ben o ışığın içindeki kendime çarpan kapıydım.
Ben karanlığın içinde ışığa süzülendim.
Acelem yoktu, telaşlı hallerimi savurdular. Yırtık bir uçurtmaydım kendi rüzgarında savrulan .
Merhaba ben Melike,
Gemiler yolda, gemiler yorgun… En çok yol aldıkları yorarmış insanı, büyürken büyüttüklerimden kol düğmesi ve broş yaptım kendime, hepsi çok yaratıcı, yıldız oldum, kendime teşekkür ederim.
Hayatta en güzel yanım; sevmeyi iyi bilmek oldu, hep oradan oldu çatlaklarım daha çok sevmeyi öğrenmek içindi, teşekkürler.
Bekle…
Hisler ve hareketler arasındaki farkı kavrayabilmek için hayatımın üzerinde dans ediyorum.
Yazarak kendimi anlatabilmek, anlatamadıklarınızın ruhu, kalemi olmak istiyorum.
Tanıdık ruhlar birbirlerini bilirler, kalem de bunun en güçlü halidir.